لذت برنامه نویسی

شبکه ، لینوکس و امنیت را چگونه یاد بگیریم؟ یکی از سوالاتی که بصورت متداول در حوزه آموزش شبکه و فناوری اطلاعات از من سوال می شود همین موضوع است که استاد ، ما مسیر راه آموزش شبکه و نقشه راه آن را با توجه به مقاله شبکه را از کجا شروع کنیم ، شروع کرده ایم. اما مشکل اصلی در یادگیری ، به خاطر سپردن و تمرین کردن این مفاهیم است . مرتب مفاهیم از ذهن ما خارج می شود و فراموش می کنیم.

چگونه بهتر یاد بگیریم؟ چگونه فراموش نکنیم و ... امروز من ، محمد نصیری ، بنیانگذار وب سایت توسینسو و انجمن تخصصی فناوری اطلاعات ایران به شما نکاتی را می گویم که بتوانید براحتی هر چیزی در حوزه آموزش تخصصی شبکه و امنیت و لینوکس و ... را به صورت دائمی یاد بگیرید و کمتر چیزی از ذهنتان خارج شود ، تکنیک های یادگیری که در ادامه به شما می گویم ، نتیجه دو دهه فعالیت من در این حوزه است و کاملا تجربی است . پس تا انتهای این مقاله از وب سایت توسینسو با ما باشید.

حتما نوت برداری کنید

نوت برداری مهمترین رکن در یادگیری در حوزه آیتی است. شما باید هر چیزی که یاد میگیرید را بصورت خلاصه برای خودتان بنویسید. فراموش نکنید که نوت برداری باید کاملا خلاصه باشد و اصلا قرار نیست خیلی جامع و کامل نوشته شود. به شکلی بنویسید که ساختار یادگیری شما مثل جستجو در کلیدواژه های گوگل باشد. کلیدواژه ها را با حداقل توضیحات و به شکلی که خودتان متوجه مفهوم کلیدواژه شوید بنویسید تا بهتر به خاطرتان سپرده شود. برای مثال :

• کاربرد لایه ها : لایه چهار : انتقال داده و پروتکل های انتقال : TCP و UDP

 زیبا نوت برداری کنید

من به شخصه یکی از زیباترین دفترچه های نوت برداری را تهیه می کنم . یک دفتر سایز A4 پاپکو که به شکلی بسیار زیبا نوت برداری را در آن انجام می دهم. فکر می کنم حداقل در نوت برداری های من 4 رنگ خودکار وجود دارد که برای هر رنگی تعریفی وجود دارد. اگر از روی ویدیویی مشغول به یادگیری باشم ویدیو را قطع می کنم و چیزی که یاد گرفتم را بلافاصله نوت برداری می کنم.

هیچوقت بصورت کامل ابتدا ویدیوها را نگاه نمی کنم ، همیشه بخش بخش ، قطعه قطعه نوت برداری می کنم. سعی کنید از نوشته هایتان دفترچه ای زیبا درست کنید. جزوه ننویسید شما قرار نیست امتحان بدهید. سعی کنید چیزهایی که درک می کنید را بنویسید. یعنی مفهومی که از ویدیو برداشت می کنید را یاد داشت کنید نه چیزی که در آن عینا گفته می شود . برای مثال :

• حواست باشه ما سویچ لایه چهار تخصصی نداریم ، در واقع یه نوع سویچ لایه سه با قابلیت های خاص در لایه چهار هست که باعث میشه بتونید مدیریت Session داشته باشید

به دیگران آموزش بدهید

من به عنوان بنیانگذار انجمن تخصصی فناوری اطلاعات ایران و مجموعه توسینسو به جرات اعلام می کنم که مهمترین رکن در یادگیری ، یاد دادن است. وقتی شما چیزی را برای کسی توضیح می دهید به شدت در حافظه بلند مدت شما ماندگار می شود  و این یکی از لذت بخش ترین انواع یادگیری است.

ویدیو تولید کنید ، کانال تلگرام بسازید ، صفحه اینستاگرام و .. داشته باشید و بدون توجه به تعداد مخاطب به دیگران آموزش بدهید. این باعث ماندگاری مطالب در ذهن شما می شود.

به سوالات دیگران پاسخ بدهید

فعالیت کردن در تالارهای گفتمان یا همان فروم های تخصصی می تواند به شدت دید شما را نسبت به مسائل و مشکلات بازار کار و محیط های واقعی بالا ببرد. قطعا کسیکه در محیط واقعی دچار مشکل شده است و آن را در محیط تالار گفتمان مطرح می کند یعنی شما را با چالشی برای حل مسئله مواجه کرده است.

شما با جستجو کردن و تلاش برای حل مشکل آن فرد باعث می شوید در ذهنتان راهکاری جدید ثبت شود و مشکل و راهکار همزمان در ذهن شما هک شود. سوال بپرسید و حتی به سوال خودتان بعد از پیدا کردن راهکار حل مشکل پاسخ بدهید. نتیجه فوق العاده ای میگیرید. یکی از دلیل های پیشرفت من در حوزه شبکه ، امنیت و لینوکس قطعا وجود تالار گفتمان تخصصی توسینسو در این حوزه بوده است.

در مصاحبه ها شرکت کنید

مصاحبه به شدت در توسعه فردی شما و کمک به یادگیری و درک نیاز بازار کار کمک می کند. حتی اگر به موضوعی به قدر کافی مسلط نیستید ، ریسک کنید و درخواست مصاحبه به شرکت های مختلف بدهید . این باعث می شود شما جسارت بیشتری برای مصاحبه های بعدی داشته باشید و از مسائل بازار کار به خوبی آگاه شوید.

از طرفی سوالاتی که در مصاحبه انجام می شود بیشتر مربوط به مرسوم ترین و مهمترین تکنولوژی هایی است که شما در حال مطالعه آن هستید و به شما کمک می کند که بر روی مباحث مهمتر انرژی بگذارید و مسائل کم اهمیت را از قسمت آموزش و یادگیری خود کمرنگ کنید.

لابراتوار برای هر کاری طراحی کنید

برای یادگیری و آموزش لینوکس و شبکه و امنیت شما هیچ نیازی به خرید تجهیزات ندارید. شما با استفاده از نرم افزارهای مجازی سازی و البته نرم افزارهای Emulator یا شبیه ساز شبکه ، بدون هیچ هزینه ای می توانید یک لابراتوار و حتی یک مرکز داده قوی و سنگین طراحی کنید و براحتی در آن سناریوهای متنوع را تست و یاد بگیرید. بدون اینکه دغدغه خرابکاری داشته باشید. لابراتوار با کیفیت از اولین و مهمترین فاکتورها در یادگیری درست است.

خرابکاری و ریسک کنید

خرابکاری و ریسک کنید اما با علم و آگاهی ، وقتی شما خرابکاری نکنید و نتوانید خرابکاری خودتان را درست کنید. نمی توانید در کار خود پیشرفت کنید. وقتی ریسک به روز رسانی سیستم های قدیمی ، نرم افزارهای قدیمی ، تجهیزات قدیمی و ... اعمال تغییرات جدید و ... را به خودتان نمی دهید. طبیعتا شما همیشه در جای خود درجا می زنید.

من در این دو دهه حضورم در بزرگترین سازمان های ایران همیشه ریسک پذیر بوده ام و مسئولیت کارهایی که کرده ام را پذیرفته ام و به همین دلیل تجربیات بسیار بزرگی کسب کرده ام که ضمن اینکه یک کلاس آموزشی بوده اند ، بسیار در مشاوره دادن به سایرین نیز به من کمک کرده اند. اینها مهمترین تجربیات من از یادگیری درست در این حوزه است. امیدوارم مورد توجه شما عزیزان و مخاطبین وب سایت توسینسو قرار گرفته باشد. اگر نظری دارید خوشحال شویم در ادامه مطرح کنید.

تفاوت شبکه های LAN ، WAN ، MAN ، PAN و ... در چیست؟ انواع شبکه از لحاظ اندازه به چه دسته بندی هایی تقسیم می شوند؟ این سوالی است که ممکن است برای خیلی از افرادیکه تازه وارد دنیای شبکه و فناوری اطلاعات می شوند ، پیش بیاید. سوال مهمتر این است که چند نوع شبکه داریم؟ قبل از اینکه به سراغ انواع شبکه های کامپیوتری از لحاظ ابعاد برویم بد نیست بدانید که ما شبکه های کامپیوتری را بر اساس چه فاکتورهایی طبقه بندی می کنیم .

انواع شبکه های کامپیوتری از لحاظ نوع ارتباط

از نظر نوع ارتباط ما می توانیم انواع شبکه های کامپیوتری را به سه نوع ارتباط دسته بندی کنیم ، شبکه های بیسیم یا وایرلس که با استفاده از امواج رادیویی ارتباط برقرار می کنند. شبکه های کابلی که با استفاده از کابل هایی از جنس فلز ( مس یا آلومینیوم ) با همدیگر ارتباط برقرار می کنند و در نهایت شبکه هایی از جنس فیبر نوری که با استفاده از فیبرهای نوری از جنس شیشه و با امواج نور با هم ارتباط برقرار می کنند ، تقسیم بندی کنیم.

انواع شبکه های کامپیوتری از لحاظ توپولوژی اتصال

کامپیوترها به روشهای مختلفی به هم متصل می شوند که در اصطلاح شبکه ای به آن توپولوژی گفته می شود. شبکه ها از لحاظ توپولوژی هم با هم متفاوت هستند و انواع توپولوژی های شبکه برای اتصال کامپیوترها به هم وجود دارد. از جمله مهمترین انواع توپولوژی های شبکه می توانیم به توپولوژی خطی یا باس ، توپولوژی ستاره ای یا استار ، توپولوژی حلقوی یا رینگ ، توپولوژی توری یا مش و توپولوژی های شبکه ترکیبی اشاره کنیم که خودشان یک طبقه بندی مجزا از انواع شبکه می باشند.

انواع شبکه های کامپیوتری از لحاظ تکنولوژی های انتقال داده

اما یکی دیگر از انواع شبکه های کامپیوتری مرتبط به روش انتقال داده است. این نوع از شبکه های کامپیوتری کمی تخصصی تر بحث انواع شبکه را دنبال می کنند. در این طبقه بندی ما شبکه ها را به دسته بندی های مثل شبکه های پخش فراگیر یا برودکست ( Broadcast ) که چیزی شبیه به شبکه های تلوزیونی قدیمی آنالوگ هستند و شبکه های نقطه به نقطه یا Point To Point و نوع دیگری از طبقه بندی که در مقوله این مقاله نیست طبقه بندی می کنیم.

انواع شبکه های کامپیوتری از نظر ابعاد و اندازه ( جغرافیایی )

مرسوم ترین نوع طبقه بندی انواع شبکه های کامپیوتری که در دوره آموزش نتورک پلاس (Network+) نیز به خوبی به آن پرداخته می شود ، انواع شبکه از لحاظ اندازه و ابعاد هستند. از کوچکترین اندازه های شبکه گرفته که از لحاظ فنی همان شبکه بلوتوث موبایل و ماوس و کیبورد شما است تا شبکه هایی در ابعاد یک کشور و حتی زمین ، در این دسته بندی قرار می گیرند. برای طبقه بندی شبکه های کامپیوتری از لحاظ اندازه ، ما سه دسته بندی کلی داریم که تقریبا از همه معروف تر هستند :

1. شبکه محلی یا شبکه لن (LAN) که مخفف Local Area Network است
2. شبکه شهری یا شبکه من (MAN ) که مخفف Metropolitan Area Network است
3. شبکه گسترده یا شبکه ون (WAN ) که مخفف Wide Area Network است

البته طبقه بندی های دیگری از لحاظ اندازه های شبکه نیز وجود دارد که بعد از تعریف این شبکه ها ، گذری به آنها نیز خواهیم داشت.

برای مطالعه بیشتر و آشنایی بیشتر با در مباحث و مفاهیم آموزش شبکه به منبع مقاله در این لینک مراجعه کنید.

به عنوان یک شبکه کار یا دانشجوی کامپیوتر باید لایه های OSI یا مدل هفت لایه ای شبکه را به خوبی بشناسید. در سال های اولیه وجود و استفاده از شبکه، ارسال و دریافت دیتا در شبکه سختی های خاص خود را داشت؛ بخاطر آن که شرکت های بزرگی مثل IBM، Honeywell و Digital Equipment هرکدام استانداردهای خاص خود را برای اتصال و ارتباط کامپیوترها داشتند. شناخت لایه های شبکه در قالب مدل مرجع OSI و مدل 4 لایه ای TCP/IP یکی از مواردی است که شما حتما در دوره آموزش نتورک پلاس از آموزش شبکه به خوبی آموزش می بینید.

این موضوع باعث میشد که فقط اپلیکیشن هایی که بر روی تجهیزات یکسانی از یک شرکت خاص وجود دارند، میتوانند با یکدیگر ارتباط داشت باشند. به همین علت سازنده ها، کاربران و استانداردها نیاز داشتند تا بر ایجاد و اجرای یک ساختار استاندارد واحد که به کامپیوترها این اجازه را بدهد تا بتوانند براحتی با یکدیگر تبادل دیتا داشته باشند.

فارغ از هرگونه شرکت و برند مختلف، توافق کنند.در سال 1978، موسسه (ISO (International Standards Organization یک مدل شبکه بنام مدل (OSI (Open System interconnection را معرفی کرد.همانطور که گفته شد برای ارتباط دو کامپیوتر نیاز به الگویی هست که ایندو بتوانند حرف همدیگر را تحت آن الگو بفهمند. این زبان و قاعده مشترک یک استاندارد است که تحت نام OSI معرفی شده است. مدل OSI دارای 7 لایه بشرح زیر است :

عملکرد پل در دنياي کامپيوتر و دنياي واقعي، در هر دو، پل​ها دو يا چند بخش منفک و مجزا را به هم ملحق مي​​کنند تا فاصله​ها از ميان برداشته شود. اگر شبکه​هاي محلي را به جزاير کوچک و مستقل تشبيه کنيم پل​ها اين جزاير را به هم پيوند مي​زنند تا ساکنين آن به هم دسترسي داشته باشند.

بسياري از سازمان​ها داراي LANهاي متعددي هستند و تمايل دارند ان​ها را به هم متصل کنند. شبکه​هاي محلي (LAN) را مي​توان از طريق دستگاه هايي که در لايه پيوند داده عمل مي​کنند و پل (Bridge) ناميده مي​شوند به هم متصل نمود.

پل​ها براي مسيريابي و هدايت داده​ها، ادرس​هاي "لايه پيوند داده​ها" را بررسي مي​کنند. از انجايي که قرار نيست محتواي فيلد داده از فريم​هايي که بايد هدايت شوند، پردازش گردد لذا اين فريم​ها مي​توانند بسته​هاي IPv4 (که اکنون در اينترنت به کار مي​رود)، IPv6 (که در اينده در اينترنت به کار گرفته خواهد شد)، بسته​هاي Apple Talk، ATM، OSI، يا هر نوع بسته ديگر را در خود حمل کنند.

بر خلاف پل، "مسيرياب​ها" ادرس درون بسته​ها را بررسي کرده و بر اين اساس، ان​ها را هدايت (مسيريابي) مي​کنند. اگر بخواهيم در تعبيري عاميانه و نادقيق مسيرياب را با پل در دنياي واقعي مقايسه کنيم پل جزاير منفک را مستقيما به هم متصل مي​کند در حالي که مسيرياب به مثابه قايق، مسافران خود را پس از سوار کردن از يک طرف به طرف ديگر منتقل مي​کنند.

طبعا پل سرعت تردد مسافران را بالاتر خواهد برد ولي قايق هميشه و در هر نقطه از جزيره در دسترس است و قدرت مانور مسافر را بالا خواهد برد!!قبل از پرداختن به تکنولوژي پل، بررسي شرايطي که در ان، استفاده از پل​ها سودمند است، اهميت دارد. چه دلايلي باعث مي شود يک سازمان واحد، داراي چندين LAN پراکنده باشد؟

اول از آن که: بسياري از دانشگاه​ها و بخش​هاي مختلف شرکت​ها، LAN مختص به خود را دارند تا بتوانند کامپيوترهاي شخصي، ايستگاه​هاي کاري و سرويس دهنده​هاي خاص خود را به هم متصل کنند. از انجايي که بخش​هاي مختلف يک موسسه، اهداف متفاوتي را دنبال مي​کنند لذا در هر بخش، فارغ از ان که ديگر بخش​ها چه مي​کنند، LAN متفاوتي پياده مي​شود.

دير يا زود نياز مي​شود، که اين LANها با يکديگر تعامل و ارتباط داشته باشند. در اين مثال، پيدايش LANهاي متعدد ناشي از اختيار و ازادي مالکان ان بوده است. دوم آن که: ممکن است سازمان​ها به صورت جغرافيايي در ساختمان​هايي با فاصله قابل توجه، پراکنده باشند. شايد داشتن چندين LAN مجزا در هر ساختمان و وصل ان​ها از طريق "پل​ها" و لينک​هاي پرسرعت ارزان​تر از کشيدن يک کابل واحد بين تمام سايت​ها تمام شود. سوم ان که: گاهي براي تنظيک بار و تعديل ترافيک، لازم است که يک LAN منطقي و واحد به چندين LAN کوچکتر تقسيم شود.

به عنوان مثال: در بسياري از دانشگاه​ها هزاران ايستگاه کاري در اختيار دانشجويان و هيئت علمي قرار گرفته است. عموما فايل​ها در ماشين هاي سرويس دهنده فايل نگه داري مي​شوند و حسب تقاضاي کاربران بر روي ماشينشان منتقل و بارگذاري مي​شود. مقياس بسيار بزرگ اين سيستم مانع از ان مي​شود که بتوان تمام ايستگاه کاري را در يک شبکه محلي واحد قرار داد چرا که پهناي باند مورد نياز بسيار بالا خواهد بود. در عوض، از چندين LAN که توسط "پل" به هم متصل شده، استفاده مي​شود. هر شبکه LAN گروهي از ايستگاه​ها و سرويس دهنده فايل خاص خود را در بر مي​گيرد که بدين ترتيب بيشتر ترافيک در حوزه يک LAN واحد محدود مي​شود و بار زيادي به ستون فقرات شبکه اضافه نخواهد شد.

چهارم آن که: در برخي از شرايط اگر چه يک شبکه محلي واحد از نظر حجم بار کفايت مي​کنند وليکن فاصله فيزيکي بين ماشين​هاي دور، بسيار زياد است. تنها راه حل آن است که LAN به چند بخش تقسيم شده و بين ان​ها پل نصب گردد. با استفاده از پل، مي​توان فاصله فيزيکي کل شبکه را افزايش داد. پنجم آن که: مسئله قابليت اعتماد است; بر روي يک LAN واحد، يک گره خراب که دنباله​اي پيوسته از خروجي اشغال توليد مي​کند قادر است کل شبکه را فلج نمايد.

پل​ها را مي​توان در نقاط حساس قرار داد تا يک گره خراب و مغشوش نتواند کل سيستم را مختل کند. بر خلاف يک تکرار کننده (Repeater) که ورودي خود را بي قيد و شرط باز توليد مي​نمايد يک پل را مي​توان به نحوي برنامه ريزي کرد تا در خصوص انچه که هدايت مي​کند يا هدايت نمي​کند تصميم اگاهانه بگيرد.

ششم آن که: پل ها مي​توانند به امنيت اطلاعات در يک سازمان کمک نمايند. بيشتر کارت​هاي واسط شبکه​هاي LAN داراي حالتي به نام حالت بي قيد (Promiscuous mode) هستند که در چنين حالتي تمام فريم​هاي جاري بر روي شبکه تحويل گرفته مي​شود، نه فريم​هايي که دقيقا به ادرس او ارسال شده​اند.

با قرار دادن پل​ها در نقاط مختلف و اطمينان از عدم هدايت اطلاعات حساس به بخش​هاي نامطمئن، مسئول سيستم مي​تواند بخش​هايي از شبکه را از ديگر بخش​ها جدا کرده تا ترافيک ان​ها به خارج راه پيدا نکرده و در اختيار افراد نامطمئن قرار نگيرد. شکل 1-2 شمايي از وصل چند شبکه محلي مستقل توسط پل را به همراه نمادهاي مربوطه نشان مي​دهد. (اکثرا در بسياري از مقالات پل را با يک شش ضلعي مشخص مي​کنند.) :نکته: يک سوييچ مي​تواند در نقش يک پل ايفاي نقش کند.

پس از بررسي انکه چرا به پل​ها نياز است اجازه بدهيد به اين سوال بپردازيم که عملکرد ان​ها چگونه است؟ هدف ارماني ان است که پل​ها کاملا نامرئي (شفاف-Transparent) باشند، بدين معنا که بتوان ماشيني را از بخش از شبکه به بخش ديگر منتقل کرد بدون انکه به هيچگونه تغييري در سخت افزار، نرم افزار يا جداول پيکربندي نياز باشد. همچنين بايد اين امکان وجود داشته باشد که تمام ماشين​هاي يک بخش از شبکه بتواند فارغ از انکه نوع LAN ان​ها چيست با ماشين​هاي بخش ديگر، مبادله اطلاعات داشته باشد. اين هدف گاهي براورده مي​شود وليکن نه هميشه!

شايد در ساده ترين سناريو بتوان عملکرد پل را بدين روال دانست: ماشين A در يک شبکه محلي، بسته​اي را براي ارسال به ماشين ميزبان B در شبکه ديگر که از طريق پل به هم متصل شده​اند، اماده کرده دانست. اين بسته از زير لايه MAC عبور کرده و سرايند MAC​ به ابتداي ان افزوده مي​شود. اين واحد داده، بر روي کانال منتقل، و توسط پل دريافت مي​شود; پس از رسيدن فريم به پل، کار دريافت ان از لايه فيزيکي شروع و داده​ها به سمت زير لايه بالا هدايت مي​شود.

پس از انکه فريم دريافتي در لايه 2 پردازش شد و ادرس​هاي MAC بررسي شدند، پل مشخص مي کند که فريم را بايد بر روي کدامين خروجي خود منتقل کند. در نهايت فريم جديدي ساخته شده و بر روي شبکه محلي مقصد منتقل مي​شود. دقت کنيد که يک پل که K شبکه مختلف را به هم متصل مي​کند داراي K زير لايه MAC و تعداد k لايه فيزيکي و کانال ارتباطي است. تا اينجا به نظر مي​رسد که انتقال فريم از يک LAN​ به LAN ديگر ساده است اما واقعيت اين چنين نيست.

شايد با بررسي سناريوي فوق به اين نتيجه برسيد که کاري که پل انجام مي​دهد با کاري که يک سوييچ انجام مي​دهد يکي است و چيزي به معلومات شما اضافه نشده است. فقط نام جديد پل بر روي همان سوييچي گذاشته شده که عملکرد ان را مشاهده کرديد! هم درست انديشيده ايد و هم در اشتباهيد! اگر پل را ابزاري فرض کرده​ايد که قرار است دو شبکه اترنت را بهم پيوند بزند حق با شماست و پل هيچ تفاتي با سوييچ ندارد.

ولي در يک تعريف وسيع​تر بايد پل را ابزاري در نظر بگيريد که قرار است دو شبکه ناهمگون (مثل اترنت و بيسيم يا اترنت و حلقه) را به هم پيوند بزند و فريم پس از ورود به پل و قبل از انتقال به شبکه مقصد بايد تغيير ماهيت بدهد و سرايند MAC ان بکل عوض شود. چنين کاري از سوييچ بر نمي​ايد. عموما تمام پورت​هاي يک سوييچ لايه 2 (مثل سوييچ اترنت) از يک نوعند و فريم​ها در خلال انتقال از سوييچ هيچ تغييري نمي​کنند.

ناهمگوني شبکه​ها و شرايط ذاتي حاکم بر هر شبکه (مثل شرايط حاکم بر محيط بي سيم يا باسيم) مشکلات عديده​اي را ايجاد خواهد کرد که پل بايد از عهده ان برايد. بنابراين از اين به بعد سوييچ​هاي اترنت را پل​هايي بدانيد که صرفا شبکه​هاي از نوع اترنت را بهم پيوند مي​زند. پل يک سوييچ لايه 2 هست ولي از يک سوييچ اترنت برتر و پيچيده​تر است. اگر به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در خصوص نحوه کارکرد بریج در شبکه هستید ، پیشنهاد می کنم حتما سری به دوره آموزش شبکه و تفاوت هاب و سویچ  بیندازید تا به خوبی این مفهوم را درک کنید.

روتر یا مسیریاب چیست؟ Router چگونه کار می کند؟ Router یکی از دیوایس های مورد استفاده در شبکه می باشد که در لایه ی سوم OSI (لایه Network) کار می کند. Router بین شبکه های مختلف مسیر یابی می کند و دقیقا به همین دلیل باید حداقل دو عدد اینترفیس داشته باشد که Net ID های آنها حداقل یک بیت با هم فرق داشته باشند.برای یادگیری بهتر مفاهیم روتینگ و تجهیزات روتر و ... می توانید به قسمت معرفی تجهیزات شبکه در دوره آموزش نتورک پلاس مراجعه کنید.

شرکت های زیادی هستند که تجهیزات شبکه مانند Router و دیگر دیوایس های مورد استفاده را تولید می کنند به این سبب Router ها نیز برند ها و مدل های مختلفی دارند اما همانطور که همه می دانیم بهترین شرکت تولید کننده تجهیزات شبکه، شرکت Cisco است که نه تنها تجهیزات بلکه صادر کننده علم شبکه به دنیا نیز می باشد.Routing علمی است که Cisco به دنیا معرفی کرد و کاریست که روتر ها برایمان انجام می دهند. به طور کلی Routing به معنی ارسال بسته از مبدا به مقصد بر اساس پرتکل ها ،آدرس لایه سومی (IP) و Routing Table یک روتر می باشد.

نحوه کار کرد یک روتر یا مسیریاب

هنگامی که یک روتر را خریداری و برای اولین بار روشن می کنید به صورت پیش فرض کاری انجام نمی دهد یعنی نیاز است که همه کار ها و دستورات به آن داده شود.پس ابتدا اینترفیس های روتر را روشن کرده و بر اساس تشخیص مهندس شبکه، IP های مورد نظر به اینترفیس ها داده و Routing Protocol مناسب بروی آن router راه اندازی می شود. حال زمانی را در نظر بگیرید که بسته ای به روتر می رسد ، در این حالت ابتدا روتر به Routing Table خود نگاه می کند چنانچه Route و یا مسیری برای آن مقصد مورد نظر داشته باشد ، بسته را route می کند و اگر مسیری در Routing table نداشته باشد ، default gateway را بررسی میکند. در صورتی که set شده باشد ، بسته به آن سمت هدایت می شود در غیر این صورت بسته drop خواهد شد.

• نکته : عملیات Routing تنها توسط روتر انجام نمی شود بلکه switch هایی نیز وجود دارند که این کار را انجام می دهند ودر اصطلاح به آنها MLS که مخفف شده ی عبارت Multi Layer Switch است، گفته می شود. MLS ها قابلیت کار کرد در لایه های دوم و سوم OSI و همچنین دید نسبت به لایه چهارم را دارند.